مقاله دوام‌آوردن

دوام آوردن در شرایط پرفشار 

 مغز باید خون به اندازه کافی داشته باشد بنابراین نمی‌تواند همزمان به چند چیز مهم بپردازد  در جایی توجه مغز زیاد می‌شود و در جایی دیگرکم.

چه چیزی برای مغزمهم است؟

اجداد ما یاد گرفته بودند، چیزهایی که صدای بلندتری دارند مهمترین هستند. توحه مغز به صدای بلندتربیشتر است. مغز ما یاد گرفته که به صدای بلند توجه کند، چون معمولاً بلندترین صداها مهم‌ترین صداها بودند اما دنیای امروز اینطور نیست.

صدای بلند گاهی اوقات بی اهمیت ترین موضوع هستند.

 در این حالت نیاز به قطب نما داریم که جهت درست را به ما نشان دهد که در این شرایط پرفشار به چه چیزی توجه کنیم.

بسیاری از افراد هدفی را برای خود مشخص می‌کنند مثلا می‌گویند، من می‌خواهم فلان ماشین یا خانه را بخرم هدف چیز خوبی است اما هدف ها می توانند توسط شرایط و اطرافیان از بین بروند زیرا هدف می‌گذارند ماشین بخرند اما قیمت ماشین افزایش می‌یابد بنابراین، ما هدف می‌گذاریم ولی به آن نمی‌رسیم.

بهترین حالت آن است که، شرایطی را به وجود بیاریم که توسط عوامل بیرونی تعیین تکلیف نشود. عوامل بیرونی نباید ما را محدود کنند پس به موضوع مهمی به نام ارزش  می‌پردازیم. در ارزش ها، به جای اینکه بگوییم من چه چیزی می‌خواهم بهتراست بگوییم، من می خواهم چه کسی باشم.

فرق ارزش و هدف این است: هدف یعنی من چه چیزی می خواهم ارزش یعنی من می خواهم چه کسی باشم هدف را باید بدست بیاورید اما ارزش را باید بروز دهیم به اصطلاح، ارزش یک معیار درونی می‌باشد.

چرا زندگی عادلانه نیست؟

ما در دنیای ووکا (VUCA )زندگی می‌کنیم.

VUCA مخفف چهار کلمه Volatility به معنای نوسان، Uncertainty  به معنای عدم قطعیت، Complexity  یا پیچیدگی و Ambiguity در معنای گنگ و مبهم است.

یعنی دنیا پر از تغییر است هربار عوض می‌شود، پرازعدم قطعیت است یعنی نمیدونیم چه میشود، پر از پیچیدگی است یعنی به این سادگی دیده نمیشودو پر از ابهام است یعنی مشخص نیست ما درمورد  خیلی چیزها اطلاعات کامل نداریم.

متاسفانه افرادی هستند که فکرمی‌کنند، دنیا همیشه زیبا است

در این دنیای ووکا هر چقدر رشد کنیم مشکلاتمان بزرگتر می‌شود مثلاً بچه کوچک دغدغه‌اش این است که مثلاً عروسکش کجاست اما کمی بزرگتر می‌شود

دغدغه‌های بزرگتری دارد مثلا می گوید آینده من چه می‌شود یا آینده خانواده‌ام چه می‌شود. در کل باید بدانیم زندگی سراسر حل مسئله است.

اوضاع بیرونی، میزان استرس‌مان را نشان می‌دهد و عدم قطعیت، میزان ظرفیتمان را مشخص می‌کند.

 اگر استرس وظرفیتمان کم باشد افسرده می‌شویم

 اگر  استرس زیاد باشد و ظرفیتمان کم باشد دچاراضطراب می‌شویم.

اگر استرس کم باشد و ظرفیتمان بالا باشد آرامش داریم.

اگر استرس زیاد باشد و ظرفیتمان بالا باشد اضطراب را به احساس مثبت تبدیل می‌کنیم. در این صورت کمک می‌کند تصمیمات بهتری در  موقعیت‌های مختلف بگیریم.

دنیا ثابت نیست ما باید ظرفیت‌مان را بالا ببریم ما انتخاب می‌کنیم چه تصمیمی بگیریم زندگی عادلانه نیست خیلی از آدمها چیزی که هست و چیزی که می‌توانستند، باشند را خیلی مقایسه می‌کنند. مثلاً می‌گویند اگر این کارو می‌کردم ،اگر اینجوری میشد…. چیزی که هست و چیزی که می‌توانست باشد، برابر نیستند مقایسه حالمان را بد تر می‌کند.

به جای اینکه دنبال قطعیت باشید و بگویید آینده چه می‌شود ، درادامه 3 استراتژی را معرفی می‌کنیم.

چطورمی‌توانیم در شرایط پرفشار دوام بیاوریم؟

سه استراتژی را در نظرمی‌گیریم:

بهترین حالت بدترین حالت حالت احتمالی و برای هر کدام بنویسید اگر اینطوری شد آنگاه این کار را انجام می دهم یعنی سه تا برنامه برای خودتان داشته باشید  ما باید برای هر سه حالت برنامه ریزی کنیم چون دنیا پر از عدم قطعیت است بنابراین زمان دانستن نمیدانم آسوده باشید  

وقتی چیزی خشمگین میکنه استراب ناتوانی تحقیر شدن برای همه اتفاق می‌افتد اگر آموزش ببینیم اراده ما ضعیف میشود پس باید یاد بگیریم چطور اگر تفریح رو که مغزت میخواد بهشت ندید به زور ازت میگیره اما معمولاً از راه بد پس ما باید شارژ کنیم مغزمان را مانند بنزین این قبل از تمام شدن یعنی ما باید قبل از خسته شدن استراحت کنیم نیازهای ضروری بهداشت خواب تغذیه فعالیت بدنی استراحت استراحت به سه دسته تقسیم می شود استراحت های خیلی کوتاه در بازه زمانی چند ثانیه یک ماچ کوچولو جشن های کوچک نفس عمیق در آغوش گرفتن خود �تراحت‌های کوتاه فعالیت بدنی بنابراین باید به استراحت ها بیشتر توجه کنیم